တြန္႔ေခြေခြ စြတ္ေၾကာင္းရာအတိုင္း ႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲ မီးေတာက္ ျပာႏွမ္းနာက်င္ခဲ့ရတယ္
ဟင္းလင္းျပင္က်ယ္ပန္းခ်ီကားထဲ သစ္ပင္နည္းနည္း ေတာင္နည္းနည္း တိမ္နည္းနည္း
ႏွမ္းျဖဴးလိုက္
ၿပီးရင္ အေမွာင္နဲ႔ေရာၿပီး ခ်ိဳးကူသံေလးအေစးကပ္ေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေလယာဥ္ပ်ံသ႑န္
ေလထုမွာ ဝဲဆန္႔ၾကည့္ အေမွးပါး မၾကာခင္ ေပါက္ကြဲအက္ထြက္လာမယ့္ ကမၻာသစ္ရဲ႕
ဥခြံအေရာင္
ပ်ဥ္းမပန္းေတြ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ရာ သစ္ရြက္ေၾကြေပၚက နံပါတ္စဥ္အတိုင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို
သာသာဖြဖြ ဖက္လွဲတကင္း ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴေဆာ့ကစားစဥ္ လက္ဖ၀ါးေအာက္မွာ
ျမစ္ေတြ စီးဆင္းသံ
ၾကားလား ၾကားရဲ႕လား ၾကားၾကရဲ႕လား ညေလေအးေလး လြင့္လြင့္ျဖဴးျဖဴးအျမင့္ပ်ံေနတယ္
ရွင္းမျပခ်င္ဘူး ထင္ခ်င္သလိုသာ ၾကားလိုက္ေတာ့ ျမင္ခ်င္သလိုသာ ေမႊးလိုက္ေတာ့
မ်က္ေတာင္အဖြင့္အပိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ္ျပဳရမွာပဲ
ကံစမ္းမဲကာလေက်ာ္လြန္ေနတဲ့ ေပါက္မဲလို
ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတုေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ရိုးခ်ဳပ္သားမခိုင္ခံ့ေၾကာင္း နိဂံုးအဆံုးသတ္ထားတာ
ရွတတ္မွ ဓားလို႔ေခၚ ကိုးတတ္မွ က်မ္းလို႔ေျပာ ေနမ၀င္ခင္ ေနာက္ျပန္လွည့္ခဲ့တယ္
အတတ္ႏိုင္ဆံုး သစ္ရြက္ထိပ္ဖ်ားမွာ ဟီးေလးခိုႏိုင္သမွ်ခိုေနမယ့္ မိုးေရစက္
တစ္
စက္
စက္ ။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၂၅.၁ဝ.၁၁
ည ၁၁း၂ဝ နာရီ
No comments:
Post a Comment