ေရးေနတဲ့ စာေၾကာင္းကုိ ခ်ထားလုိက္တယ္..။ ဗုိက္နည္းနည္းဆာ လာလုိ႔…။ ေရေသာက္မလုိ႔ လုပ္ၿပီး ေဆးေပါ့ လိပ္ထဖြာမိတယ္..။ တတုံတုံနဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္ေတြ တက္လာတဲ့ ကြန္ၿပဴတာ စကရင္ကုိ လွမ္းၿမင္ရတယ္ …။ မလြယ္ေက်ာပဲ.. ဟြန္းသံေတြ ခပ္တည္တည္ ၿမည္တတ္တဲ့ လမ္းမဘက္ကုိ လွမ္းေငး ..။ အေနာက္ေတာင္ တိမ္ေတြကုိ လွမ္းေငး..။ ကုိယ္ေရြးထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကုိ ကုိယ္ၿပန္မၾကဳိက္ေတာ့ရင္ .. ဘယ္လုိလုပ္မလည္း .. ဒါေနာက္ထပ္ စာတစ္ပုိဒ္ထပ္ ေရးၿပီးတဲ့အထိ ႏွေမ်ာစိတ္ကုိ သြန္ခ်ပစ္လုိ႔မရဘူး..။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ဖုန္းဆက္ေမးဖုိ႔ အခုထက္ထိ အလုိလုိစုိးရြံ႕တုန္းပဲ..။ အားပါ့မလား ဆက္သြယ္ေရးၿပင္ပေတြ ..။ ေနာက္ထပ္ ကမာၻပ်က္ကားေတြ ထပ္ေခတ္မစားခင္အထိ ဘယ္လူမ်ဳိးေတြမ်ား ၿပကၡဒိန္ေတြရပ္ထားဦးမွာလည္း. လူဆုိေတာ့လည္း ေခတ္ေရစီးအလုိက္ စုိးရိမ္ၾကီးတတ္တယ္..။ ဘယ္ေတာ့ၿဖစ္ၿဖစ္ပါ အာရုံေတြ တင္းက်ပ္ ေႏွာင္ဖြဲ႔မိေအာင္ ညေနကတိမ္ေတာက္ေနတတ္တယ္..။ သဘာ၀တရားၾကီး သဘာ၀က်ေနတာကုိ အၿပစ္ မေၿပာခ်င္ပါဘူး..။ ပုံမွန္ မၿဖစ္ႏုိင္တဲ့ေနာက္ ေတာ့ သဘာ၀က်က် အၿပစ္တင္တာေလးကုိ ဒါမွမဟုတ္.. သဘာ၀က်က် ရယ္ေမာမိတာေလးကုိ … တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ စပါယ္ကုံးေတြ၀ယ္ၿပီး ဘုရားမွာ ဘာဆုေတာင္းရ မွန္းမသိဘူး..။ ခန္႔မွန္းေၿခ ဒီစၾကာ၀ဠာက ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလည္း သိခ်င္တာမ်ဳိး..။ လူေတြ ေရမရွိရင္ ဘာကုိ အစားထုိးေသာက္သုံးရမလည္း..။ နားမလည္ႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ၿပီးရွင္းၿပခ်င္ ရွင္းၿပေနမိတယ္.. ယုတၳိက်ေလေလ မယုံၾကည္ရေလပဲ.. ေသခ်ာလြန္းတဲ့ အၾကည့္ေတြက လြဲေခ်ာ္ခဲ့ၿပီးမွန္း အတိအက်ပဲေလ.. ေနေရာင္ၿခည္မရရင္ ကႏၱာရလည္း ေရခဲမွတ္ေအာက္ ေရာက္ေရာက္သြားတတ္တယ္ ခဲစရာေရမရွိတာက လြဲလုိ႔ေပါ့။ ခ်ထားတဲ့ စာေၾကာင္းကုိ ၿပန္ေရးဖုိ႔.. ဇာတ္သိမ္းေတြ အားလုံး ဒီအတုိင္းခ်ည္းဆုိ မေတာ္တဆ ဖတ္မိတဲ့ လူေတြကုိ အားနာလုိ႔… သေဗသတၱာကမၼသကာ…။
မုိးလႈိင္ည
No comments:
Post a Comment