ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္ေနၿပီ။
ဆိုပါစို႔
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ငိုေၾကြးတယ္
(ပေထြးရဲ႕ အသုဘမွာ)
ပူေဆြးစြာ ျပံဳးရယ္တယ္
(သူေဌးေျပာျပတဲ့ သိၿပီးသားဟာသ အဆံုးမွာ)
ေယာက္်ားပီသေသာ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္မႈ
(ေငြေရးေၾကးေရး)
စသည္ျဖင့္..
ဆန္႔က်င္ဘက္ပုဒ္ေတြနဲ႔ အေရာင္ျခယ္လည္း
ညွိဳ႕အားျပင္းအလွကို မရေတာ့ဘူး။
ဒြန္တြဲဆန္႔က်င္ဘက္ေတြဟာ
ေန႔စဥ္ဘ၀ေတြမွာ အထာက်ခဲ့ၾကၿပီကိုး..
႐ိုးအီခဲ့ၾကၿပီကိုး..။
တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေပါ့ပါးတဲ့ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈေတြမွာ
နင့္သီးတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ၊
အျပင္းစား ေ၀ဒနာေတြ ပါ၀င္ေနေၾကာင္းေျပာရင္
ခင္ဗ်ားက အံ့ၾသေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဂရုတစိုက္၊
ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစြာ
လြယ္လင့္တကူ ဥေပကၡာျပဳလိုက္မွာပဲ မဟုတ္လား။
ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ
ဘာသာစကားအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္မေျပာခ်င္ပါဘူးလို႔။
ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)
No comments:
Post a Comment