ေဟာဒီကဗ်ာ/ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ တစ္ေနရာထဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္
ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ လြမ္းစရာကိစၥေတြဟာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေတြထဲ က်န္ခဲ့ၿပီ
ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ပဲ ပစ္ထည့္လိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ ပစ္ခ်လိုက္မွရမွာ
အစစ္အမွန္ အာ့သ္ေတြထည့္ေရးေနတာ
စိတ္ထဲ ၿဖိဳးၿဖိဳးေျဖာက္ေျဖာက္ေပၚလာသမွ် ဘာသာေဗဒ ေရးထားတာ
ကမၻာေပၚမွာ လူသားသန္းေပါင္းမ်ားစြာ အ အာ အာ့ အား ဘုရားတ တရားကိုတ ဂြ ဂြ ဂြ ဂြ
ခ်က္ေကာ့ဗ္ရဲ႕ ေသနတ္ႀကီးယူၿပီး ဇာတ္လမ္းရဲ႕ တစ္ေနရာထဲ ပစ္ခ်င္သလိုပစ္ခ်လိုက္
သီအိုရီအရ ခ်ိတ္ေပးထားတဲ့ ေသနတ္ဟာ ပစ္ဖို႔ပဲ အဲဒီေသနတ္ကိုင္ၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖို႔ပဲ
အဓိကအေရးႀကီးတာက ဖန္တရာမေတတဲ့ Text ေတြျဖစ္ဖို႔ပဲ ဒါက ကဗ်ာပဲ
အဲဒီ အ အာ အာ့ အား အဓိပၸါယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူးဆိုတာပဲ
အဲဒီ ေသနတ္ႀကီးနဲ႔ အခုဖတ္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္တည့္တည့္ကို ပစ္ခ်လိုက္
သူတို႔ေသသြားလိမ့္မယ္ အခုေရးေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ေအဖိုးစကၠဴစာ႐ြက္ထဲက ကြန္ပ်ဴတာစာစီထားတဲ့
ျမန္မာေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာအသစ္ဟာ ဘုရားသခင္ကိုေတာင္ ျပန္ၿပီးသတ္ပစ္လို႔/ ဖန္တီးလို႔ရတဲ့ လက္နက္ပဲ
ကဗ်ာေလာကဆိုတာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္မဟုတ္ဘူး၊ ေဇယ်ာလင္းမဟုတ္ဘူး၊ ကဗ်ာေလာကဆိုတာ
ေသနတ္ႀကီးတကားကားပဲ ဟိုခ်ိန္ဒီခ်ိန္ပဲ
ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ လြမ္းစရာ သြားလာစားေသာက္မႈေတြဟာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေတြထဲ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ
ဟိုလူေတြ ဒီလူေတြ သီအိုရီအေဟာင္းႀကီးကို သီအိုရီအပ်က္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႔ရတာေတြ
မေက်နပ္ရင္ ဒီကဗ်ာကို ပစ္ခ်လိုက္ပါ နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ (ထပ္ခါထပ္ခါ သံုးစြဲထားတဲ့) ေသနတ္ႀကီးနဲ႔
ပစ္ထည့္လိုက္ပါ အာ့သ္ေတြ တပံုတေခါင္းႀကီးပါေနတဲ့ အခုကဗ်ာလိုလို စကားေျပလိုလို စာပိုဒ္ႀကီးကို
ေဟာ … အခုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေသနတ္ႀကီးကို ခ်က္ေကာ့ဗ္ေျပာခဲ့သလို
မေတြ႕ေတာ့ဘူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေဟာဒီကဗ်ာႀကီးတစ္ပုဒ္လံုးရဲ႕ တစ္ေနရာရာထဲ (ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားပဲျဖစ္ျဖစ္)
နံရံမွာ မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ ေသနတ္ႀကီးကို မရရေအာင္ရွာၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေရာ၊ ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ားေရာ၊ ဝန္ႀကီးပေဒသရာဇာေရာ၊ နတ္ရွင္ေနာင္ေရာ၊
႐ွင္မဟာရဌသာရေရာ (မဲဇာေတာင္ေျခေတြ၊ ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ေတြထဲအထိ လိမ့္က်သြားေအာင္)
အားလံုးကို ထိထိမိမိ ပစ္ခ်လိုက္ ။ ။
သူရႆဝါ
ႏိုဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္ ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္
ႏိုဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္ ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္
No comments:
Post a Comment